Op maandag 3 juli 2006 vond in Kortemark de inhuldiging plaats van de zeven nieuwe kruisjes op de graven van de dwangarbeiders die hun korte verblijf hier niet overleefden. Onze afdeling Bouw onder leiding van de heer Patrick Lierman zorgde voor de realisatie. Verder herkennen we op de foto links vooraan Mevrouw Elisabeth Woitas, een nicht van Jan Woitas en achteraan pastoor Dochy van Kortemark naast Mevrouw Paula Gadeyne, de weduwe van Georges Zbovorski.
Daarna gaven leerlingen van 6 IW een presentatie van hun werk. Bertrand Dujardin had het over de motor, Mathias Deleu over de verschillende types basissen, Steven Thoré over de website en Thomas Vandendriessche over het kamp van Markhove. Ondanks de hitte was er een overrompelende belangstelling en kregen we vele positieve reacties.
Op 11 november 2006 werden de kruisjes, intussen voorzien van naamplaatjes, nog eens "offcieel" ingehuldigd. Van links naar rechts: Tom Van Engelandt (ex-leerling 6de Bouw), Camiel Decleir, die zijn vader verloor door een V1, Patrick Lierman (leraar Bouw), Elisabeth Woitas, nicht van Jan Woitas, Luc Vanacker (leraar geschiedenis) en Paul Van Henis (vriend van Jan Woitas).
Op 6 september 2007 werd in het stadhuis van Ieper het boek "De V1 in West-Vlaanderen" voorgesteld onder grote belangstelling.
Het boekje is uitverkocht en met opbrengst werd op 22 september 2008 aan de toeganspoort van het SS-kamp Sylt op Alderney een gedenkplaat onthuld. Die plaat werd ook gesponsord door de families van de ex-gevangenen Georges Zbovorski, Nicolas Dubakov, Jan Woitas en Gommert Krijger. Een overlevende gevangene, de Pool Sylwester Kukula, onthulde de plaat.
De bevolking van het kleine eiland (ca. 2.300 inwoners) had een mooie herdenkingsdienst georganiseerd.
Sylwester Kukula en zijn dochter Yolanta.
Elisabeth en haar zus Iwona Woitas samen met Paul Van Henis bij de voorstelling van het boek in Ieper
De familie Zbovorski
 |
Johan Vanbeselaere las de tekst voor van Elisabeth Woitas.
De avond voor de inhuldiging, op 21 september 2008, hadden we bloemen neergelegd op de Duitse militaire begraafplaats van Mont de Huisnes bij Mont Saint Michel. Daar zijn in 1961 ca. 100 begraven overledenen van kamp Sylt opnieuw bijgezet. De 300 andere doden waren "spoorloos". Na onderzoek weten we nu dat de ze - bij gebrek aan een oven en nadat zieken niet langer "doodgeschoten" mochten worden "op de vlucht" - in zee werden gekieperd of in putten op het strand gekipt werden. |
